Ictus zone 1

ICTUS ZONE is putting itself out there as a new series of concerts that always stray from the beaten track. Over six Thursday evenings between November and April Ictus features in the action without actually being on stage for every concert. 

In this first series Ictus absorbs provocation and takes its inspiration from the sorts of things that occupy a new generation of musicians and groups. The results of this input are then thrown together, maybe injected with a few recent Ictus wors and then filtered. 

Constructive provocation is the phrase used to describe this series, which endeavours to offer the audience new perspectives, trends and relationships.

This was No.1 with Zwerm and Michael Schmid:

Aton' & Armide @ Espace Senghor

October 20th 20h30

Klee & Colours

Olivier Messiaen et Alexandre Scriabin partageaient un double enchantement : la mystique et la couleur. Tous deux atteints de synesthésie, maladie de la couleur, ils ont associé comme jamais les deux sens magiques qui font de l’homme un artiste : la vue et l’ouïe. Leurs recherches presque scientifiques sur les correspondances entre cou

leurs et sons ont fait de leur musique une explosion visuelle et sonore.

Pour Paul Klee, à qui Mantovani rend aujourd’hui hommage, cette double fascination n’est autre qu'un moyen de communication. Il développe sa science de la couleur presque en même temps que Scriabin compose ses oeuvres les plus connues. C’est ainsi qu’ils entrent en dialogue sans même le savoir, par le biais magique des sons et des couleurs. Un dialogue qui continue jusqu'à nos jours…

Sur ce fil ténu entre visible et invisible, point de départ d’un mysticisme qui appelle l’Homme à ressentir les beautés qui l'entourent, viennent se greffer les timbres rêveurs de Toru Takemitsu et le vernis moderne de Heinz Holliger. Ces humbles réflexions nous aideront peut-être à mieux comprendre pourquoi, parfois, on se sent ivre de sons, ivre d'apparences, ivre de vie. Ou comme le dirait Apollinaire, si le poète pouvait se joindre à ce dialogue mystérieux, ivre d'avoir bu tout l'univers…

Espace Senghor

Nadar @ Donaueschinger Musiktage

October 20th - 11h00

Donaueschinger Musiktage
Donauehallen, Bartok Saal

'Our writing instruments also influence our thoughts', Friedrich Nietzsche noted long before our media age. If we speak of new ensemble constitutions, we cannot merely address questions of instrumentation; the choice of instruments only provides the surface of a new sonic image. A far more central concern is what the carriers of action are in the artistic events taking place, as well as the forms of transport and transformation in the individual media. Who determines what happens: humans or machines? How interactive and communicative is the relationship between these two actors within the new ensemble constellations? The concert featuring the Belgian ensemble Nadar will provide an unusual perspective on the growing hybridisation of all these connections. Thus Yoav Pasovsky questions the acoustic exclusivity of the musician by using electrodynamic exciters to transmit digital signals through the bodies of the instruments, which are thus converted into interfaces; Johannes Kreidler and Stefan Prins integrate video, Internet and computer games, as well as acoustic and electronic sounds, into their multi-media setup, where technology is not necessarily intended as an antithesis to the corporeal. They integrate both self-produced material and elements taken from the YouTube archives and computer games. It is not only the medial textures of the individual works that merge, then, but also the pieces themselves: the generation 'Kill' on its way to desperation?

Live-streaming

More info

PARK by Shila Anaraki, Stefan Prins & Zwerm

"Belgian Wave" at the Darmstadt Ferienkurse 2012

The Belgians were all over Darmstadt this year


“The Belgians are all over Darmstadt this year” wist een Poolse journaliste te vertellen bij aankomst in het ietwat vreemde Duitse stadje, even buiten Frankfurt.

“Darmstadt” is een begrip in de wereld van de nieuwe kunstmuziek. Sinds het einde van de jaren 1940 vinden er tweejaarlijks de Internationale Ferienkurse für neue Musik plaats, een zomerkamp voor (jonge) muzikanten, componisten en musicologen zeg maar, met prominente docenten van over de hele wereld. Na de Tweede Wereldoorlog vormde het zowat de bakermat van de avant-garde en in de volgende decennia passeerden er talloze grote namen. En ook vandaag schuimen journalisten en programmatoren de festivalconcerten af op zoek naar wat nieuw en interessant is.

Twee jaar geleden maakten de Vlamingen al furore in Darmstadt. Stefan Prins won - als eerste Belg - de felbegeerde Kranichsteiner Preis voor compositie. Bovendien kregen gitaristen Kobe Van Cauwenberghe en Matthias Koole, componist Tim Mariën en cellist Pieter Matthynssens Stipendienpreise. Dit jaar stonden er maar liefst vier Belgische ensembles op het programma: Zwerm, Nadar, Besides en Ictus.

Zwerm bracht samen met Shila Anaraki de nieuwe productie PARK, gebaseerd op Infiltrationen van Stefan Prins, die ook de live-electronics voor zijn rekening nam. De noisy muziek doet meteen denken aan Infiltrationen, de opstelling ook. Vier gitaristen staan achter een tafel vol met vreemde attributen, hun instrument plat liggend op tafels opgesteld aan de hoeken van het vierkantige podium, laptops opengeklapt. Zoals vrijwel steeds was de relatie tussen technologie, mens en maatschappij Prins’ inspiratiebron. Met de live gegenereerde partituur geven algoritmes “bevelen” aan de muzikanten, door toetsen in te drukken kunnen deze het verloop voor zichzelf en de anderen wijzigen, inbreken in het werk - een LAN-party op het podium. Plots bestijgen de gitaristen en componist het podium, ze acteren, dansen, vertellen, zingen en spelen aftelspelletjes - soms bespelen ze zelfs hun instrument. Het muzikale “spel over invloed van technologie” krijgt een theatrale component en wordt zelfs comedy. Het is natuurlijk niet zonder risico om zoiets op het - toch wel vrij serieuze - Darmstadt podium uit te proberen. Maar werken deed het, zo bewijze het minutenlange applaus.

Een dag later speelde Nadar ensemble, voor een groot videoscherm waarop bij het begin van het concert “Please, play loud!” te lezen stond - en dat deden ze dan ook. Het jonge ensemble speelde nieuwe werken van Alexander Schubert, Johannes Kreidler en Jorge Sanchez-Chiong, naast Piano Hero #1 van Stefan Prins. Vier componisten, dus, die niet meteen bekend staan voor lage volumes. Geen pauzes maar art-filmpjes van Norbert Pfaffenbichler, Martin Arnold en Nicolas Provost. Slapstick in overdrive, horror, onderkoelde humor à la Johannes Kreidler (een halfnaakte, klappertandmuziek makende componist op een besneeuwd Berlijns dak) en muziek met uitgesproken fysieke uitwerking - het concert denderde van begin naar einde. Een opmerkelijk moment was het fantastische Point Ones van Schubert (Alexander!) waarin “augmented conductor” Daan Janssens met Wii sensoren op beide armen de elektronica mocht bespelen - schitterende choreografieën! Na afloop bleek nog maar eens dat de meest geslaagde concerten in een avant-garde mekka zoals Darmstadt, die zijn met heftige voor- én tegenstanders.

Na een korte adempauze mocht Besides – voor het eerst te gast in Darmstadt – de avond afsluiten. Naast een wereldcreatie van de Poolse Jagoda Szmytka, stelden ze werk van twee van hun favoriete componisten voor, Larry Polansky en Matthew Schlomowitz (Avant Muzak en Letter Pieces). Het werk van Szmytka wist duidelijk te overtuigen, want het leverde haar een Förderstipendium van het Internationales Musikinstitut Darmstadt op.

Tot slot mochten de musici van Ictus een feestelijk punt zetten achter de editie 2012 met hun zinderende productie Liquid Room, voor de gelegenheid uitgebreid met een ‘carte blanche’ voor de bijzonder veelzijdige componiste Jennifer Walshe.